Hoofdmenu:
Veertigdagentijd; Wie of wat heeft prioriteit?
door Bryan van de Mortel, pastoor
De Veertigdagentijd is nu alweer een tijdje bezig en misschien heeft u bij het ontvangen Askruisje allerlei goede voornemens gemaakt om deze voorbereidingstijd op Pasen goed te volbrengen. Aswoensdag zou je kun zien als een soort van Nieuwjaarsdag, alhoewel de spuitende champagne toch wat gezelliger overkomt dan de as die uitgebreid op het hoofd wordt uitgestrooid. Voor degene die wellicht gefaald zijn in de goede voornemens voor het nieuwe jaar is de Veertigdagentijd een nieuw moment suprême om er alsnog werk van te maken. De lezingen en de sfeer van deze tijd leggen door de klassieke instrumenten van bidden, vasten en liefdadigheid nadruk op een actieve zelfverbetering.
Tegelijkertijd mogen wij weten, en dat is ook het grote verschil met de seculiere voornemens van januari, dat al deze nobele voornemens en acties die wij ons kunnen opleggen een hoger doel dienen. Uiteindelijk gaat het in de Veertigdagentijd ook helemaal niet om wie de meeste dagen op droog brood kan leven, wie diepe nachtwaken kan doorbrengen in gebed en wie de succesvolste liefdadigheidsacties op touw kan zetten. Aswoensdag herinnerde ons al aan de opdracht onze acties voor het oog van de Vader te verrichten en dus niet aan de grote klok te hangen hoe goed wij bezig zijn en tegelijkertijd mogen wij beseffen dat onze eigen acties slechts instrumenten zijn om onszelf meer open te stellen voor God zelf.
Het hogere doel is immers tot een diepere persoonlijke band met de Heer te komen. Aan God de plaats te geven in ons leven die Hem toekomt. Eigenlijk vooral om onszelf als mens geestelijk te openen zodat wij God kunnen ontmoeten en ervaren. Bidden, spreken met God, gaat nu eenmaal makkelijker met een legere maag dan na onze volle maaltijd. Geven aan liefdadigheid en groeien in naastenliefde doen ons onthechten aan het eigen ik en openen ons dus voor de ander, ook met een hoofdletter. De Veertigdagentijd is aldus vooral een periode van inkeer en bezinning waarmee wij God weer prioriteit geven aan ons leven. God die vooral in ons drukke leven van werk, gezin en sociale activiteiten soms toch echt weer op de achtergrond is geraakt. Keren wij terug naar Hem die ons als eerste heeft liefgehad. Hij die zijn leven voor ons gegeven heeft zal alles aan ons geven. Geven wij iets aan Hem? Willen wij een antwoord geven op zijn liefde?